Sinner'in 1986 Harvard Business Review temmuz -ağustos sayısında yayınlanmış "THE PRODUCTIVITY PARADOX" makalesinin bir kısa bir özeti. Makale verimlilik ile alakalı çok temel şeylere ışık tuttuğu için halen okutulan yararlı bir kaynak.
Makalede kısaca Sinner verimlilik kavramının çok fazla insan performansı üzerine odaklandığından bahsediyor. Verimlilikte odak yanlış oluncada, yani geliştirme açısından düşünülen alan sadece "manufacturing" olunca kişi ve kurumlar enerjilerini daha verimli alanlara ayıramıyorlar diyor.
Genel bakış açısı işçi sayısını yada genel girdileri sabit tutarak çıktı sayısını arttırmayı hedeflemektedir. Bu da bazı dezavantajlar doğurmaktadır.
Öncelikle bu anlayış direk işçi maliyetlerine odaklanmıştır. Halbuki üretim alanındaki tecrübeler gösteriyor ki üretimde 40 40 20 kuralı genel olarka hakimdir. Buna göre
- üretime dayalı işlerde rekabet avantajı %40 olarak "üretim yapısından (manufacturing structure)" kaynaklanır. (üretim sayısı, kapasite, konum gibi)
- %40 üretim ve süreç teknolojisinden,
- %20 de verimliliğe eski bakış açısındaki gibi yaklaşımla bakarak rekabet avantajı elde edilebilir.
Ayrıca sadece maliyetleri azaltacağız yaklaşımındaki bir verimlilik anlayışı firmanın rekabet etmek için geliştireceği diğer stratejileride gölgeleyebilir.
Ek olarak, kalite, güvenilir teslimat, kısaltılmış teslimat süreçleride üretimde verimliliği arttıracak ve rekabette avantaj sağlıyacak diğer etkenlerdir üretimde maliyet kısaltılmasının yanında.
Sonuç olarak, makaleyi tek cümleyle özetlemek gerekirse Skinner üretimde maliyet azaltıcı eski verimlilik anlayışı değişmeli ve yerine yeni bir anlaşış getirilmeli ve verimlilik anlayışı bunun üzerine kurulmalıdır diyor. O da rekatçi olmak (to be competitive)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder